Քաղաք,գետնանցում ուլիքը մարդիկ։Դու ես`լրիվ ուրիշհայացքով,հուսահատ ու անշուք։ Մատներդ գնում էինմի քանի օր հետու ժամանակը պատերազմ էր խաղում,պատերազմ էր ճչում,Ես՝ անբառ ճախրում էի քո հետևիցդեպի պատերազմը,որը երազներ չի ընդունում ու վերջնականապեսիրենն է դարձնում ամեն ինչ,ամեն սիրտ ծակում,ամեն սիրտ կոտրում, ամեն սիրտ տանում… Ուժ միշտ կա, որ մեռնել չգիտի ու միշտ ինչ-որ տեղ ինքն իրեն ցույց է տալիս`հասցնելով փակ ու…
