Վարդան Սմբատյան․ Պառվածովս

Ծովի ավազոտ ալիքները հասան ոտքերիս, ափը գրեթե դատարկ էր, ռուս մի աղջիկ գինի էր խմում ու իր ցցված շրթունքներով կծում էր ռոքֆորի մեծ կտորներ։ 
Նայում էի նրան՝ զսպելով լիբիդոս։ 
Թվում էր, թե կարմիր ֆոսֆոր է ծամում։ 
Լուսինն ու ընդգծված՝ նարնջագույն մայրամուտը անիմացիոն հնարքներ էին կիրառում վրան։ 

— Կարգին կրեատիվ գովազդ կստացվի, ա՛յ մարդ,- մտածեցի,- հյութեղ բդիկներով ռուս աղջիկը՝ ֆոսֆորե ռոքֆոր պանիր է ուտում՝ ինչ-որ գրգռող բաներ ասելով։

Հետաքրքիր կդիտվի հեռուստաէկրանին և հաստատ ռեկորդային վաճառք կապահովի։
Ի՜նչ ափսոս, որ ես անտեր գրող եմ, որին շան տեղ դնող չկա հեռուստատեսությունում, թե չէ՝ կվաճառեի գաղափարս։ 
Աղջիկը պառկեց իր մեծ՝ բացվող աթոռակին ու սկսեց գիրք կարդալ՝ աչքի պոչով նայելով ինձ։ 
Ես քաղցած գազանի պես դեռ նայում էի նրա փարթամ մարմնին ու ստինքներին։ 
Մութը ելումուտ էր անում կրծկալի փոքրիկ շղթայի միջով։

 Լուսնի լույսը հանդարտ կաթում էր ու տարածվում շեկ մազերով, սահում էր ու կորչում լողազգեստի փոքրիկ ճեղքի տակ։ 
Մոտեցա ու գինի խնդրեցի։ 
Չմերժեց։ Հետո մի կուշտ պանիր խժռեցինք, չկշտացա, և նա, որ փորձառու էր ու գործի գիտակ, ինձ մեծ կրծքեր պատիվ արեց, հետո… մի լավ չարչարվեցի մութ ճեղքի վրա, որովհետև անփորձ լակոտ էի՝ ընդամենը տասնութ տարեկան։ 
Երկուսս էլ ուժասպառ եղանք։ 
Համոզվելով, որ գործս կարգին եմ արել, քնեցի նրա փքված ազդրերի վրա։ 
Զարթնեցի լուսադեմին։ 
Ավազե հյուլեները թռչում էին ջրի փոքր-սառը ցայթքուններ առաջացնող ալիքների վրայով: 
Նա չկար։  

Կարտոնե թղթի վրա գրություն էր գրել ու խցկել դատարկ գինու շշի մեջ։ 
— Извини, друг, я с мужиками не сплю… Моя Ирка ревнует… 
Վերջին անգամ պառկեցի ավազին։ 
Մենակ։ Ոտքերիս տակից փախս էին գալիս մանրաձկներ, ոչ ոք չկար շուրջս, պառվածովս էր ու ես։ 
Ջուրը կնճռոտ, տաք շուրթերով համբուրում էր մարմինս։ Ծովը բացվել էր ինձ՝ սիրառատ կնոջ պես. հա՛, ծովն այդ օրը հաստատ կին էր:
Երկինքը դանդաղ իջնում էր, սուզվում՝ գոլորշանալով թափանցիկ ջրի ալիքների մեջ։ 

Իմ մեջ խշշում էր խաղաղությունը,  պառվածովս հարթում էր ջրային մանր-մունր կնճիռները չծերացող ավազի մեջ:
Ջրվեժ հիշեցնող նրա անթիվ՝ երկար մատները ափից ափ էին նետում ձկներ, գորտեր, պլաստիկե շշեր: Լուռ, աչքերս փակ նիրհում էի  իգության ջրերի վրա. ես արդեն տղամարդ էի: