Ardi.am-ի զրուցակիցը նկարիչ, «Դանիելյան» արվեստի կենտրոնի տնօրեն Արամ Դանիելյանն է։ «Դանիելյան» արվեստի կենտրոնը ստեղծվել է 2014-ին։ Սկզբից կենտրոնն իր գործունեությունը սկսել է փոքրիկներին նկարչության դասավանդմամբ, հետո արդեն ստեղծվել են մեծահասակների խմբեր։ Արամ Դանիելյանի խոսքով՝ տարիքային տարբեր խմբերի համար ստեղծված են որոշակի ծրագրեր։
— Պարոն Դանիելյան, ո՞ր տարիքից է սկսվում ընդունելությունը։ Կա՞ արդյոք տարիքային սահմանափակում։
— Փոքրիկները մեր կենտրոն սկսում են հաճախել երեք տարեկանից, իսկ 13 տարեկանից սկսած արդեն մեծահասակների խմբերն են․ տարիքային սահմանափակում չկա։
-Ի՞նչ հաճախականությամբ են ներկայացվում կենտրոնի սաների աշխատանքները։
— Մեր կենտրոնի սաների աշխատանքները ցուցադրվում են տարին մեկ անգամ՝ հաշվետու ցուցահանդեսում, որը տեղի է ունենում ամեն տարվա վերջին Նկարիչների միության ցուցասրահում։ Մասնակցում են անխտիր բոլոր աշակերտները՝ 1-3 աշխատանքով։ Այս տարի ապրիլի 27-ին բացված ցուցահանդեսը տեղի ունեցավ անցյալ տարվա դեկտեմբերի փոխարեն։
— Վերջին ցուցահանդեսի մասին մի փոքր պատմեք․ ինչո՞վ էր առանձնանում։
— Վերջին տարիների ցուցահանդեսների համեմատ տարբերվում էր իր որակով, տեխնիկական հագեցվածությամբ և աշխատանքների թվով (մասնակիցների ներկայացրած աշխատանքները գերազանցում էին 250-ը):
Բացի այդ, առաջին անգամ ցուցադրեցինք մեր նորաստեղծ «Նորաձևություն» բաժնի սաների էսքիզները և «Տեքստիլ նկարչություն» բաժնի աշակերտների աշխատանքները։
— Ինչպե՞ս են վերաբերվում երեխաները ցուցահանդեսին։
— Մեր սաների համար հաշվետու ցուցահանդեսը շատ սպասված է, նրանք մի ամբողջ տարի պատրաստվում են դրան։ Իրականում այդ օրը նրանց համար տոն է․ հնարավորություն են ունենում լավագույն աշխատանքները ներկայացնել ծնողներին, տատիկ-պապիկներին, ընկերներին։ Բացի այդ, իրենց աշխատանքների կողքին տեսնում են նաև իրենց ընկերների՝ վերջին մեկ տարում արված աշխատանքները։
— Ի՞նչ են նկարում, ի՞նչն է նրանց անհանգստացնում կամ հետաքրքրում։
-Երեխաները նկարում են ինչպես ազատ, այնպես էլ ծրագրով նախատեսված աշխատանքներ՝ գրաֆիկական, կոլաժային, ազատ թեմատիկ աշխատանքներ, արտանկարչություն, կոլաժներ։
—Ի՞նչ հատկանիշներ են ունենում այն երեխաները, որոնք փոքր տարիքից սովորում են աշխատել վրձնի հետ, պատկերներ ստեղծել։
— Փոքր տարիքից հաճախելով նկարչական կենտրոն՝ երեխաները կարողանում են ստեղծել իրենց աշխարհը․ զարգանում է երեխայի գունային պատկերների ընկալումը, էսթետիկ ճաշակը, ստեղծագործական միտքը։ Որքան վաղ տարիքից երեխան սկսի նկարչությամբ զբաղվել, այնքան ավելի մեծ կլինի արդյունքը։ Մեզ տարբեր տարիքի երեխաներ են միանում։ Իհարկե, սկզբնական շրջանում մի քիչ դժվարանում են, բայց մեր պրոֆեսիոնալ մասնագետների ճիշտ աշխատանքի շնորհիվ բավականին հետաքրքիր աշխատանքներ են ստեղծում։
— Փոքր հասակից հնարավո՞ր է կանխատեսել՝ ապագա նկարի՞չ է, թե՞ պարզապես սիրում է նկարել կամ սովորում է նկարել։
— Գիտե՞ք, մեր կենտրոն հաճախում են երեխաներ, որոնք նկատելի տաղանդ ունեն, կան նաև երեխաներ, որոնք նկարել չգիտեն, բայց աշխատասիրության շնորհիվ հասնում են զգալի հաջողությունների։
— Դուք սովորեցնում եք երեխաներին, իսկ ի՞նչ է տալիս ձեզ երեխաների աշխարհը։
— Այո, մենք ողջ օրն աշխատում ենք երեխաների հետ։ Գաղտնիք չէ, որ նրանք իրենց հերթին մեզ՝ մասնագետներիս, մանկավարժներիս, փոխանցում են դրական էներգիա, նաև ստեղծագործական նոր գաղափարներ։
— Նկարիչ և նկարչական կենտրոնի տնօրեն։ Ո՞ր հարթակում եք ավելի շատ լինում, դժվար չէ՞ համատեղել։
— Իրականում դժվար չէ համատեղել, որովհետև ձեր նշած երկու աշխարհները մի տիրույթում են գտնվում։ Իմ օրը սկսվում է արվեստի կենտրոնում աշակերտների հետ աշխատանքով և վերջանում է արվեստանոցում՝ ստեղծագործական աշխատանքով։ Մեկը մյուսին ընդհանրապես չեն խանգարում, ընդհակառակը՝ դրական լիցքեր են տալիս։
— Նկարում եք տարբեր ժանրերում․ ժանրը նախընտրությո՞ւն է, արտահայտվելու կե՞րպ, թե՞ ինքնաբուխ պոռթկում, որին հետո այս կամ այն ուղղությունն ենք վերագրում։
— Ես ստեղծագործում եմ էքսպրեսիոնիզմի ոճում, որտեղ առկա են նաև ֆիգուրատիվ ուղղվածությամբ և աբստրակտ աշխատանքներ։ Իրականում դա ձեր նշած ինքնաբուխ պոռթկումն է։ Տարիների ընթացքում այն ներսումդ հղկվում է, և ստեղծվում է այն աշխարհը, որն ունենում է իր ուղղությունը, իր անունը։ Տվյալ պարագայում դա էքսպրեսիոնիզմն է, որի շրջանակում ես ստեղծագործում եմ։
— Դուք Սյունիքից եք։ Սյունյաց բնաշխարհն ի՞նչ ազդեցություն է ունեցել ձեր՝ որպես անհատի և որպես նկարչի ձևավորման վրա։
— Այո, ես Սյունիքի Կապան քաղաքից եմ։ Սյունիքը հայտնի է իր բնությամբ, իր լեռնային լանդշաֆտով, իր գույներով։ Միանշանակ Սյունիքն իմ գեներում է, իմ երակներում, իմ արյան մեջ, և իհարկե իմ գունային աշխարհում մեծ ազդեցություն է թողել հենց Սյունյաց գունային աշխարհը։ Սյունիքում ամեն օր, ամեն ժամ նկարիչը կարող է բացահայտումներ անել։ Մեծ թվով աշխատանքներ ունեմ Սյունիքում արված և շարունակում եմ Սյունյաց լեռնաշխարհը, բնապատկերները ներկայացնել աշխարհին իմ ընկալմամբ, իմ ոճով։
— Դուք մեծ թվով ցուցահանդեսեր եք ունեցել Հայաստանում և արտերկրում։ Պահանջարկը, հանդիսատեսի ընկալումները, արվեստաբանների գնահատականները տարբե՞ր են։
— Այո, ես բավականին շատ ցուցահանդեսներ եմ ունեցել և՛ Հայաստանում, և՛ Հայաստանից դուրս։ Դրսի ցուցահանդեսներին հիմնականում հրավիրվել եմ։ Արվեստաբանների գնահատականներն, իհարկե, տարբեր են, բայց աշխարհն այսօր այլ ձևով է առաջ ընթանում։ Կան նկարիչներ, որոնց տարիներ շարունակ անդրադարձ չի եղել արվեստաբանների կողմից, բայց շատ հետաքրքիր, ճակատագրական իրողությունների շնորհիվ տվյալ ստեղծագործողը հայտնվել է ամենահայտնի ցուցահանդեսներում և սկսել աշխատել ամենահայտնի արվեստաբանների հետ։
— Ի՞նչ եք անում հիմա, ի՞նչ ծրագրեր ունեք առաջիկայում։
— Հիմա զբաղված եմ ստեղծագործական աշխատանքով, «Դանիելյան» արվեստի կենտրոնի զարգացման ծրագրերով, մեր թիմով պատրաստվում ենք նոր մասնաճյուղ հիմնադրել, աշխատում եմ կրթական ծրագրի վրա․․․ Դեռ չեմ ուզում շատ փակագծեր բացել, բայց «Դանիելյան» արվեստի կենտրոնում գործող նոր բաժիններ կլինեն, որոնց մասին կիմանաք շուտով։ Եվ շատ կարևոր մի իրադարձություն․ հիմնել եմ «Արմատ» ինտերիեր և ճարտարապետություն ստուդիան, որի շարունակությունը եղավ «Արմատ» դիզայնի դպրոցի հիմնադրումը։ Մեր ապագա դիզայներները, որոնք սովորում են «Արմատ» դիզայնի դպրոցում, շաբաթը մեկ անգամ անցնում են դիզայներական ուղղվածությամբ նկարչություն հենց «Դանիելյան» արվեստի կենտրոնում։
Զրուցեց Արմինե Սարգսյանը
No Comments