Տևական ծանր հիվանդությունից հետո մահկանացուներիս աշխարհը լքեց լուսավոր մի մարդ՝ մանկագիր Յուրի Սահակյանը: Նրա հետ յուրաքանչյուր շփում դրական լիցքերի անսպառ հորդում էր ենթադրում: Մարդկային բարձր որակների, գրական-մշակութային բացառիկ տաղանդի ու ճաշակի կրողն էր նա, որ ապրեց մեր կողքին, հարստացրեց իր գոյությամբ այս աշխարհն ու ավանդեց մեզ գրական անգին ժառանգություն, որով պիտի դաստիարակվեն քանի՜-քանի սերունդներ:
Հիվանդությունն ի զորու չեղավ լռեցնել նրա մեջ մշտաներկա գեղագետ-ստեղծագործողին: Անկողնուն գամված պոետին մի փոքրիկ խմբով այցի էինք գնացել: Խնդրեցի, որ արտասանի իմ ամենասիրած բանաստեղծությունը՝ «Տերևն ասաց»-ը: Թեև նվաղած ձայնով, բայց սիրով կատարեց խնդրանքս: Հետո նրա որդուն՝ Հակոբ Սահակյանին խնդրեցի ընթերցումին սազական մի փոքրիկ տեսանյութ հորինել, ու ստացվեց այս մասունքը:
Այն առաջին անգամ հրապարակվել է irates.am կայքում, 2016 թվականին:
«Տերևն ասաց». կարդում է Յուրի Սահակյանը:
Կարինե Ռաֆայելյան
No Comments