Մեր զրուցակիցը դիզայներ, ոսկերիչ, քանդակագործ, նկարիչ, Ֆլորենցիայի բիենալեի՝ «LORENZO IL MAGNIFICO» ոսկեմեդալակիր Արման
Նուռն է:
—Արմա՛ն, Դուք քարագետ եք /եթե կարելի է այսպես ասել/: Ե՛վ մեր ու այլ ազգերի ավանդազրույցներում, և՛ ժամանակակից մարդկանցից շատերի ընկալումներում քարին վերագրվում է ինչ—որ միստիկ բովանդակություն: Դուք այդ միստիկան զգո՞ւմ եք մարդ—քար շփումների հարթության մեջ:
-Բնության մեջ ամենամիստիկ երևույթը մարդու ուղեղն է, որը տարբերվում է մնացած բոլոր կենդանի էակների ուղեղներից: Այն օժտված է բանական լինելու, ստեղծագործելու ունակությամբ: Ցանկացած ոչ շնչավոր իրի ինչ-որ նշանակություն տալը հենց մարդու ուղեղից է գալիս: Բայց և այնպես, տարբեր նյութեր ունեն ընկալման տարբեր քիմիական, ֆիզիկական, էներգետիկ հատկություններ, իրենց մեջ այս կամ այն բանը կուտակելու տարբեր հնարավորություններ: Հետևաբար, ինչ որ դնես քարի մեջ, ինչպիսի էներգիայով որ լիցքավորես, այն էլ կանդրադարձնի քարը:
«Մանկություն», հեղինակ՝ Նուռ
-Ձեզ գոհացնո՞ւմ է դիզայներ-նկարչի պահանջված լինելու աստիճանը մեր երկրում:
-Մեր երկիրը կարող է արվեստով փայլուն ներկայանալ աշխարհին: Ուրիշ ինչո՞վ: Մեզ մոտ արվեստի սխալ ընկալում կա՝ խորհրդային շրջանից մնացած: Այդ շրջանում արվեստը չպիտի վաճառվեր, այն միայն ցուցադրվելու համար էր, արվեստագետն էլ պիտի սոված լիներ: Այս գաղափարախոսությունը պետք է փոխել և բերել այն մտածելակերպը, որն այսօր արդիական է աշխարհում: Արվեստագետի գործը պիտի վաճառվի, որ նա հնարավորություն ունենա նոր գործ ստեղծելու: Արվեստագետը պիտի ազատ լինի իր ստեղծագործական ընտրության, իր հույզերի մեջ և ստեղծագործի այնպես, ինչպես ինքն է ուզում և ոչ թե՝ ինչպես իրենից կգնեն: Հիմա Արարատ են գնում, նկարիչն էլ Արարատ է նկարում: Բայց գուցե այդ արվեստագետի մեջ կար ցորենի չափ մի հատիկ, որը կարող էր ծիլ տալ և դառնալ շատ հետաքրքիր արվեստ, եթե մարդն ստիպված չլիներ ենթարկվելու նյութականին, եթե ունենար գիտակ վաճառող, որը կասեր. «Դու ստեղծագործիր ինչպես ուզում ես, ես կգտնեմ քո աշխատանքի գնորդին ու քեզ դուրս կբերեմ մեծ աշխարհ»: Մենք պիտի ստեղծենք նման մասնագետների դպրոց, ապա վայելենք պտուղները:
Ardi.am
Լուսանկարները՝ ըստ Վիքիպեդիայի, Lololylo
No Comments